Çok pis sıkıldım, feci hem de. Öss'ye bu kadar az kala depresyona girmem tam bir aptallık olur ama son iki günümü test kitaplarından kaçarak geçirmek dışında bir şey yapmadım ama biliyorum ki eğer şu anda kendimi elime bırakın test kitabı yaprak test bile almaya zorlarsam çıldırıp aylar boyunca yataktan çıkamayacağım. 1,5 senedir bir sürü nedenden dolayı kendimi tutuyordum ve galiba artık olmuyor.
Sanırım yarın sabah çooook erken adalar vapuruna bineceğim. Belki Büyükada'da inerim belki de sadece vapura binerim bilemiyorum. Belki yolda temiz hava falan iyi gelir ve test çözebilirim tekrar. Panik ataklarım kapıyı çalışıyor bu ara, test çözmemenin getirdiğ vicdan azabı da var sanırım. Temiz hava panik atağı önleyebilen bir şey değil ama en azından oksijenle temasım biraz daha fazla olur diye düşünüyorum.
Ya da belki de i-pod'a yüklediğim edebiyat özetlerini dinleyerek Bostancı'ya kadar yürürüm. Uzun zamandır yapmadığım bir şey sanırım yürümek de. Sabaha karar vereceğim sanırım. Ama adada bir bardak çay içmek çok büyülü geliyor şu anda...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder