LLV

Fazla muhteşem kendisi. Wendy adlı şarkısının transtlation'ını kaybetmek istemediğim için buraya paste edeceğim. Sözleri bir yerde bulunmalı çünkü~~

"Staring up at the sky with both hands spread, he flapped his wings,Like a strong and free falcon bathed in radiance.He flew like this, his spirit free.But now, it has changed, the flight has ended, and now you are chained to the Earth.~Ah,I have already seen it all.Since I know everything now,Now I wake in the morning without dreams,And the daytime is a nightmare. I know that my body will now be like lead,My wings will be mere decorations, and my heart tightens.Somehow, I am getting older, and once I am a grown up,With the company of fairies no longer, I will flounder on land.Oh WENDY, you are WENDY, always WENDY, my WENDY,Dream like this, always and always.Nee WENDY, I cannot fly with you anymore.It's saddening, its painful, and I cry, WENDY....Nee WENDY, you will certainly get older too.To see the dream forever is to die.Nee WENDY, someday, you'll become a grown up like me. On that day, where will your wings disappear to?~Gazing up at the sky with both hands spread, he continued to flap his arms in vain,but the sky cannot be reached.....,~Oh WENDY, you are WENDY, always WENDY, my WENDY,Dream like this, always and always.Oh WENDY, you are WENDY, always WENDY, my WENDY,Keep on dreaming, keep on remembering, always.WENDY,Forever WENDY. "

15.08.09

Aklıma geldi bugün, banyodaki radyodan duymuş olmamın da etkisiyle; Brian Molko acaba gerçekten Without You I'm Nothing'de anlattığı duyguları hissetti mi? Ya da i-pod'umun kulaklıklarında söylediğini duyduğum kadar twisted bir ilişkinin parçası olmuş mudur She Wants Revenge'in solisti? Yoksa sadece neyin iyi satacağını çok mu iyi tahmin ediyorlardı?
Şarkı sözlerini daha çok seviyorum şiirlerden, daha duygu dolu buluyorum sanırım. Şu esnada işkence aleti olarak Perry Blake'i seçmiş durumdayım. Bana hem şarkı sözlerini neden daha çok sevdiğimi hem de geçmiş aptallıklarımı hatırlatıyor. Bir daha aptallık yapmak istemiyorum ama, iki boyutlu dünyam bana elinden gelen her şeyi sunuyor. Tek başıma yemek kalıntıları ve çöplerle dolu bir evde ölü mü bulunacağım merak ettirtmesine rağmen nadir olarak mutlu olduğum yerlerden biri.
Önümdeki 4 sene bir şey değiştirecek mi acaba? Geride bıraktığım 5'i değiştirmedi, bundan da ümit duymuyorum artık.
Yarın abuk bir gün. Nefesimi tuttum, bekliyorum...